Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:

  • biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
  • abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);
  • antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Przeczytaj więcej o ochronie lasu

 

 

Lasy Nadleśnictwa Gniezno położone są na bogatych w piękne jeziora obszarach Pojezierza Gnieźnieńskiego oraz Pojezierza Kujawskiego co czyni je atrakcyjnymi dla turystyki i wypoczynku. Szczególnie tereny wokół jezior Skorzęcińskiego i Powidzkiego stanowią bazę wypoczynkową dla dużych aglomeracji miejskich jak Poznań, Gniezno, Konin. Duża penetracja tych terenów sprzyja zwiększonemu zagrożeniu pożarowemu. Wzrost zagrożenia pożarowego powodowany jest również wiosennym wypalaniem łąk i pastwisk, nieostrożnym zachowaniem się ludzi w okresie zbiorów runa leśnego. Z analizy przyczyn powstania pożarów wynika, że 92% pożarów powodowanych jest przez ludzi. W Nadleśnictwie Gniezno dominują drzewostany z gatunkiem panującym sosną na 84% powierzchni leśnej, w wieku do 40 lat co wraz z mało zróżnicowaną strukturą siedliskową może prowadzić do niekorzystnych zjawisk w lasach, związanych z masowymi pojawami szkodników owadzich oraz grzybowych chorób infekcyjnych w większej różnorodności i większym nasileniu. Największą dynamikę zagrożenia lasów przejawiają szkodniki liściożerne drzewostanów iglastych: brudnica mniszka, boreczniki, szczotecznica szarawka, hurmak olchowiec. Znaczącym szkodnikiem grzybowym była opieńka miodowa i huba korzeni. Szkody w uprawach i młodnikach powodują również zwierzęta łowne. Ze względu na specyfikę uszkodzeń, najbardziej zagrożonymi przez zwierzynę są młodsze drzewostany czyli uprawy (1-10 lat) oraz młodniki (11-20 lat). Zagrożenia ze strony zwierzyny wymuszają konieczność zabezpieczania drzew przed zgryzaniem lub spałowaniem różnorodnymi zabiegami ochronnymi ( grodzenie, użycie repelentów itp.).


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Mapy obszarów cennych przyrodniczo HCVF

Mapy obszarów cennych przyrodniczo HCVF

Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych HCVF wyznaczane zgodnie z wymogami posiadanego certyfikatu FSC to lasy: Obszary chronione w rezerwatach i parkach narodowych,obszary chronione w parkach krajobrazowych, ostoje zagrożonych i ginących gatunków,kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej,makroregionalnej lub globalnej,ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące,marginalne z punktu widzenia gospodarki leśnej,ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy,lasy wodochronne,lasy glebochronne,lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności.

Ekosystemy reprezentatywne są wyznaczane w ramach kryterium 6.4 Krajowego Standardu Odpowiedzialnej Gospodarki Leśnej FSC® w Polsce FSC-NSTD-FM-PL. W ramach danego obszaru, reprezentatywne przykłady istniejących ekosystemów są zachowywane w stanie naturalnym, stosownie do zakresu działań gospodarczych oraz unikalnego charakteru danych zasobów, a także zaznaczone na mapach.Zarządzający lasami o dużych powierzchniach wyznacza, zachowuje i zaznacza na mapach przykłady istniejących w krajobrazie ekosystemów (tzw. ekosystemy referencyjne, Representative Sample Areas). W pierwszej kolejności, jako ekosystemy referencyjne wyznaczane są powierzchnie w stanie naturalnym lub maksymalnie zbliżonym do naturalnego. Takie obszary, stosownie do ich planów są pozostawione bez ingerencji
w naturalnym stanie.