Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:

  • biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
  • abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);
  • antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Przeczytaj więcej o ochronie lasu

 

 

Lasy Nadleśnictwa Gniezno położone są na bogatych w piękne jeziora obszarach Pojezierza Gnieźnieńskiego oraz Pojezierza Kujawskiego co czyni je atrakcyjnymi dla turystyki i wypoczynku. Szczególnie tereny wokół jezior Skorzęcińskiego i Powidzkiego stanowią bazę wypoczynkową dla dużych aglomeracji miejskich jak Poznań, Gniezno, Konin. Duża penetracja tych terenów sprzyja zwiększonemu zagrożeniu pożarowemu. Wzrost zagrożenia pożarowego powodowany jest również wiosennym wypalaniem łąk i pastwisk, nieostrożnym zachowaniem się ludzi w okresie zbiorów runa leśnego. Z analizy przyczyn powstania pożarów wynika, że 92% pożarów powodowanych jest przez ludzi. W Nadleśnictwie Gniezno dominują drzewostany z gatunkiem panującym sosną na 84% powierzchni leśnej, w wieku do 40 lat co wraz z mało zróżnicowaną strukturą siedliskową może prowadzić do niekorzystnych zjawisk w lasach, związanych z masowymi pojawami szkodników owadzich oraz grzybowych chorób infekcyjnych w większej różnorodności i większym nasileniu. Największą dynamikę zagrożenia lasów przejawiają szkodniki liściożerne drzewostanów iglastych: brudnica mniszka, boreczniki, szczotecznica szarawka, hurmak olchowiec. Znaczącym szkodnikiem grzybowym była opieńka miodowa i huba korzeni. Szkody w uprawach i młodnikach powodują również zwierzęta łowne. Ze względu na specyfikę uszkodzeń, najbardziej zagrożonymi przez zwierzynę są młodsze drzewostany czyli uprawy (1-10 lat) oraz młodniki (11-20 lat). Zagrożenia ze strony zwierzyny wymuszają konieczność zabezpieczania drzew przed zgryzaniem lub spałowaniem różnorodnymi zabiegami ochronnymi ( grodzenie, użycie repelentów itp.).


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Aby powrócił las

Aby powrócił las

Minęły dwa lata od dnia, w którym huragan połamał setki tysięcy drzew naszych lasów. Na uprzątniętej powierzchni pojawia się nowe pokolenie lasu. Podsumowujemy, co przez ten czas niezwykle intensywnej pracy, zostało wykonane na powierzchniach klęskowych.

Łączna powierzchnia wszystkich szkód po nawałnicach z 11 sierpnia 2017r. w Nadleśnictwie Gniezno to ok. 4500 ha zniszczonych lasów. Ta powierzchnia stanowi 1/ 4 wszystkich lasów naszego nadleśnictwa. W tym łączna powierzchnia do całkowitego odnowienia ( tj. posadzenia nowego lasu) na terenie nadleśnictwa to aż 1950 ha, nadleśnictwo w bieżącym roku posadziło już nowy las na powierzchni 235,7 ha. Zakończenie sadzenia nowego lasu (odnawianie powierzchni poklęskowej) potrwa do 2023 roku.

Łączna oszacowana masa drewna poklęskowego, które należało uprzątnąć z klęskowiska to 640 000 m3 grubizny netto (800 000 m3 grubizny brutto). Masa drewna poklęskowego już uprzątniętego i zagospodarowanego – 571 042 m3 (w tym 519 021 m3 grubizny i 52 021 m3 drobnicy) Aby uprzątnąć zniszczone powierzchnie leśne przy ścince i zrywce drewna pracowało 15 zestawów maszyn specjalistycznych typu harwester i forwarder oraz 12 brygad ręcznych.

Na terenach poklęskowych sprawdziło się maszynowe pozyskanie drewna, które można określić jako metodę szybką i bezpieczną. Aby odnowić powierzchnie poklęskowe należy wykonać jeszcze szereg prac gospodarczych takich jak: uprzątnięcie powierzchni z korzeni, pniaków i gałęzi, przygotowanie gleby za pomocą orki, posadzenie nowych drzew, pielęgnacje posadzonego młodego lasu, ogrodzenie częściowe cennych gatunków drzew i zabezpieczenie upraw przed zgryzaniem przez zwierzęta leśne, wykonywanie ewentualnych poprawek w nasadzeniach, zabezpieczenie nowych powierzchni leśnych przez zagrożeniem od pożaru.

Po sprzątnięciu zniszczonego drzewostanu (zagospodarowaniu drewna poklęskowego) przystąpiono do przygotowania powierzchni leśnej pod sadzenia nowych drzewek. Do tych prac zastosowano maszyny rozdrabniające, których zadaniem było rozdrobnienie pozostałości pozrębowych (gałęzie) oraz odrostów inwazyjnych krzewów gatunku czeremcha amerykańskia występujących na powierzchniach planowanych do odnowień.

Z uwagi na bardzo dużą zniszczoną powierzchnię drzewostanów, Nadleśnictwo jak najszybciej przystąpiło do odnowienia lasu. W pracach tych obok sadzenia ręcznego wykorzystuje się specjalistyczne sadzarki ciągnikowe, a także prowadzi się odnowieniem z siewem, czyli wysiewa nasiona drzew leśnych bezpośrednio do przygotowanej uprzednio gleby. Jesienią 2018 r. posadzono nowy las na 14 ha, w roku bieżącym posadzono drzewka na 236 ha i planuje się posadzić nowy las na kolejnych 60 ha , a na 2020 rok zakłada się sadzenie lasu na pow. ok. 400 ha.

Obecnie sadzenie prowadzone jest na porolnych siedliskach leśnych, na których wysadzana jest sosna (50-70%) oraz dąb b.szyp i dąb szyp., brzoza, olcha, lipa, grab, klon i innych gatunków liściastych. Szacowana liczba sadzonek potrzebnych do całkowitego odnowienia powierzchni klęskowych to aż 13 mln sadzonek drzew. 100 % powierzchni nadleśnictwa dotkniętej klęską została ponownie udostępniona, zniesiono zakaz wstępu.

W akcję związanej z odnowieniem lasu na terenie Nadleśnictwa Gniezno włączyło się wiele środowisk, w tym poznański Wydział Leśny Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. W akcję sadzenia zaangażowali się również mieszkańcy miasta Gniezna, gnieźnieńskich firm, społeczność gnieźnieńskich szkół, pracownicy Starostwa Powiatowego, sołectwa Żydowo i okolicznych miejscowości oraz odbywający karę w Zakładzie Karnym w Gębarzewie . Należy podkreślić, że wykonanie takiego ogromnego rozmiaru pracy związanej z porządkowaniem zniszczonych drzewostanów, możliwe było dzięki niesamowitemu wkładowi pracy wszystkich zaangażowanych osób w usuwanie skutków klęski.